Şeytanın Köleleri Bana Babak Anvari’yi hatırlatıyor Gölgenin Altında - denizaşırı kültür ve yerel koşullara çok derin kök salmış iki kendin-kendin-korkutucu hikaye. Joko Anwar Endonezya canavarlığı değil dağınıklık, okuyucular. Dakikalar içinde, Manny Pacquiao gibi bir hız çantasına gelen ve birbiri ardına etkileyici bir dayanıklılıkla gelen birçok paranormal yumruktan ilkiyle vurulacaksınız. Korkular bir delinin taslağı aracılığıyla yürütülür, mezarın ötesinden doğar ve en korkunç kabuslarınızdan izlenir. Kolay korkmuyorum, ama bu inanılmaz derecede yetkin sağanak şeytanlaştırmanın beni Jumpy McScreamsALot'a dönüştürdüğüne inansanız iyi olur. Bilenmiş, aside batırılmış ve iyi bir ölçü olarak Şeytan tarafından kutsanmış aletlerle oyulmuştur. Mahkum terörü yok, hata yapmayın.
Sessiz Bir Yer ve Kalıtsal şimdiden 2018’in yenilmesi gereken en korkutucu filmleri olarak adlandırıldı, ancak şunları ekleyebilirsiniz: Şeytanın Köleleri şimdi o listeye - 2018'in henüz duymadığınız en korkunç filmi.
Rini’nin etrafındaki merkezler ( Tara Basro ) belki-veya-belki-Cakarta'nın eteklerinde ölüme terk edilmiş bir aile. Anne ( Ayu Laksmi ) bir hayalet gibi belli belirsiz görünmesine neden olan gizemli bir hastalıkla yatalaktır. Babanın ( Bront Palarae ) parasal durum aylık faturaları zar zor karşılamaktadır. Rini ve kardeşi Tony ( Endy Arfian ) küçük kardeşler Bondi'yi koru ( Nasar Annuz ) ve Ian ( M. Adhiyat ) sırayla - Ian, yalnızca işaret diliyle iletişim kuran bir dilsiz. Annem ne zaman yardıma ihtiyaç duysa çağıran zilini gece gündüz çalar, ancak Rini’nin ailesine hükmetmeye başlayan sürekli bir sürünme faktörü olmadan olmaz. Bir zamanlar başarılı olan müzisyen Anne tıbbi olarak hasta mı, yoksa kötü niyetli kuklacılar, aksi halde mücadele eden bu aile birimini yok etmeye mi çalışıyor? Spoiler uyarısı - muhtemelen ikincisidir.
Şeytanın Köleleri kendisini sürükleyici geçmiş yatma zamanı kabusu yakıtı olarak kurmaktan çekinmez. Anwar, basit ama sadist gerilim hareketleriyle (View-Master, saç tarağı, çift rüya vb.) Sizi - beklenip beklenmedik şekilde - nasıl korkutacağını bilir. Uğursuz Perili Köşk özellikle koridorun 'HELL NAW' bölümünü veya bir hizmetçinin zilinin çınlamasını (ama bekleyin, Anne nerede?) gözetleyen portre. Doymuş su mahzeni inzivası veya bir çocuğun yatak odasından geniş açık mezarlık manzarası. Günümüzün ana akım korku sinemasının çoğunu dolduran başarısız tür tembelliğine orta parmaktan başka bir şey beklemeyin. Korkunç atmosferler, karşılığında bir fırtınanın öfkesini dışarı çıkaran korkuyu açığa çıkaran açgözlü tonlardan yararlanır.
Çeviri: Umarım kolayca korkmazsınız ve yaparsanız film içi tepkilerinizi kaydedin çünkü bu YouTube altını olacak.
'Ama Matt, Şeytanın Köleleri sadece bir dizi üstü / ortalamanın üstünde atlama korkusu? ' Ha! Anwar’ın basit travmalar konusundaki emri cerrahidir ve düpedüz acımasızdır. James Wan'ın ürkütücü farkındalığı, belirli film referanslarını bozmamak için Ben Wheatley veya Can Evrenol'un çılgın saçmalığıyla buluşuyor. Bükülmeler ve dönüşler, örtülü hayalet hayaletlerinden Rosemary’nin Bebeği şapşal yan karakterlere ilham kaynağı ve korkunç gerçekler. Aşırı duygusal içgüdüler ve dayanılmaz görüntülerle dolu gerçek bir piñata. Ama en iyi bölümün ne olduğunu biliyor musun? Her şey sansasyonel olarak çok iyi sürdürüldü - 100'den fazla dakika yüzünüze gülünce izleyenlerin eziyetleri.
Endonezya kültürünün ritüel tezahüratları ve şemsiyeyi tutan izleyicilerdeki sarsılması gibi, karakter yıkımlarının bu törenli potasında performanslar kilit önemdedir. Aynı izole evde yaşayan sayısız nesilleri kapsayan bir aileyle, Şeytanın Kölesi s ’, ebeveynlik arzularını sağlam bir on yıl boyunca erteleyecek kadar ürkütücü çocuk oyununu oynuyor. Her oyuncunun yolculuğundaki karmaşıklıkları onurlandırmak, belirli kıvrımları ve sırları bozacaktır, böylece bu gerçekleşmeyecektir - ancak kimsenin dikkatini çekmeden jeneriklerin yuvarlandığı altyazılı bir ilişki beklemeyin. Anwar, bu gece yarısı güvenlik katliamının çerez kesici olmasına izin vermek için her fırsata sahip. Sinsi o kadar çok film yapımcısı yaratmaktan memnun görünüyor, ama o asla onlara boyun eğmiyor. Sonuç, oyuncu kadrosunun tam bağlılığı ve şeytani saldırısında süzülmeyen inanılmaz bir vizyon.
Görüntü yönetmeni Ical Tanjung görüş hatlarını, Anwar’ın uzun, kara bakışlarıyla birlikte mükemmel çığlıklara yönlendiriyor. Bu tür sekanslar bazen tehlikeli bir kumar olabilir - gerilimsiz sabit lensler - ancak Tanjung’un çerçevesi sık görülen durumsal panik atakların kilidini açar. Zavallı çocuklar, yavaşça açılan bir kapıya bakıyorlardı, cadı ölümsüz eller bir açıklığın gölgeli bir şeridinden uzanıyordu. Ölümcül tasarımlar, sadece bir işkence aracı olarak değil, aynı zamanda yaşayan dünyanın ötesindeki güç mücadelelerini kışkırtmak için gömülü kalmayı reddeden çenesi gevşek, beyaz gözlü ziyaretçilerden sorumludur. Doğrusal hayalet olayları, sürpriz konuklar (yaşayan ikna), dergi teşhirleri ve Rini'nin anlamak istediğinden daha fazla tarih dersi tarafından tahmin edilir. Ve tam da bittiğini düşündüğün zaman? Anwar, her kan kırmızısı ringa balığını, üçüncü bir perdenin canavarıyla ezilmiş ve bozuk bir hırıltıyla ödüyor. Her zaman evrim geçiriyor, sahne tarafından daha kötü büyüyor.
Bir nedeni var Şeytanın Hizmetkarı, diğer adıyla Şeytanın Köleleri , 2017'nin en çok satan Endonezya filmi (rekorun kaldığı varsayılarak Kasım ayı itibarıyla). Hatta, Joko Anwar’ın zayıflatıcı aile lanetine, yıldızlara yönelik yeniden yapımlarla ilgili tartışmalarda da başvurabilirsiniz - bu, Sisworo Gautama Putra’nın aynı adlı 1980 filmini yeniden canlandırıyor. Cırıltılı yaylı enstrümantasyon, şehir efsanesi alt tonları ve tür saflığı için düpedüz doyumsuz susuzluklardan gelen bu evden çıkmayan korku hikayesinde ölümle ilgili her yön, sistematik olarak çok iyi senkronize oluyor. İnanın bana, eğer garanti edilmeseydi böyle bir festival yutturmacasını bozmazdım - Şeytanın Köleleri parmağı enkarne korkunun nabzını tutan tam hizmetli bir avcı.
/ Film Puanı: 10 üzerinden 8
